اینجا زمین است رسم آدمهایش عجیب...

اینجا وفتی گم میشوی به جای اینکه دنبالت بگردند فراموشت میکنند...

اینجا وقتی قهر میکنی به جای اینکه دستهایت را محکم تر بگیرند شانه هایشان را بالا می اندازند

و میگویند هرطور راحتی...

اینجا دوست دارند کسانی را که در زندگیشان نقش بازی میکنند

و

رد میکنند کسانی را که در زندگیشان نقش دارن...

اینجا وقتی میروی پشتت به جای دست، دل تکان میدهند...

اینجا درددلهایت را میشنوند تا یاد بگیرند چگونه دلت را به درد بیاورند...

اینجا به تاوان دل شکسته شان هزاران دل خواهند شکست...

اینجا چشمها را هم بشوری جور دیگری هم ببینی باز هم فرقی ندارد...

از درد تنهــــــــــــــایی زاپاس عشق كســــــی نشو!!!

غرور تنهــــــــــــایی خیلی با ارزشتره،

گـــــــــــاهی تنها ماندن بهـــــای آدم ماندن استـــــــ...

یه وقتــــــایی مثل آخرین بسكویت مونده ته ساقه طلایی هستیم،

شكسته و تــــــــــــــنها.....

خسته ام! نه اینکه کوه کنده باشم نه …!

دل کنــــــــده ام!

یادت باشد!

دلت که شکست، سرت را بالا بگیر...

تلافی نکن ، فریاد نزن ، شرمگین نباش...

حواست باشد؛

دلِ شکسته، گوشه‌هایش تیز است!

مبادا که دل و دست آدمی را که روزی دلدارت بود زخمی کنی به کین!

مبادا که فراموش کنی روزی شادیش، آرزویت بود...

صبور باش و ساکت ...